Κατώτερο όριο μέτρησης και θόρυβος μετρητών στάθμης που δημιουργείται από τον εαυτό σας
Ο ορισμός του συνολικού εύρους ηχομετρητών στο νέο διεθνές πρότυπο IEC{{0}}:2002 και ο νέος κανονισμός μετρολογικής επαλήθευσης JJG188-2002 για ηχομετρητές είναι: η απόκριση σε ημιτονοειδή σήμα, από την ελάχιστη στάθμη ήχου στο εύρος μέγιστης στάθμης ευαισθησίας έως την * υψηλή στάθμη ήχου στην περιοχή ελάχιστης στάθμης ευαισθησίας, τη στάθμη A-σταθμισμένη περιοχή στάθμης ήχου που μπορεί να ελεγχθεί όταν δεν υπάρχει ένδειξη υπερφόρτωσης ή υποβάθμισης και η στάθμη γραμμική το σφάλμα είναι εντός του καθορισμένου εύρους ανοχής. Ταυτόχρονα, ορίζεται ότι εντός οποιασδήποτε κλίμακας στάθμισης ή απόκρισης συχνότητας του ηχομετρητή, το γραμμικό σφάλμα της στάθμης συν τη διευρυμένη αβεβαιότητα που προκαλεί η μέτρηση (0,3dB) σε όλα τα επίπεδα οποιουδήποτε εύρους συχνοτήτων δεν θα υπερβαίνει το ± 1,1 dB για το ηχομετρητή πρώτου επιπέδου και το ± 1,4 dB για το ηχομετρητή δεύτερου επιπέδου. Σύμφωνα με αυτό, προκειμένου να διασφαλιστεί η απαίτηση γραμμικού σφάλματος στάθμης, αφού αφαιρεθεί η επίδραση της αβεβαιότητας, ο θόρυβος που δημιουργείται από μόνος του των ηχομετρητών επιπέδου 1 θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 8 dB χαμηλότερος από το κατώτερο όριο μέτρησης και τα ηχομετρητές επιπέδου 2 θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 6,7 dB χαμηλότερα. Απαιτείται να είναι τουλάχιστον 5 dB χαμηλότερα από το παλιό πρότυπο.
Ωστόσο, πολλοί κατασκευαστές ορίζουν επί του παρόντος την τιμή θορύβου που δημιουργείται από τους ίδιους (θόρυβος παρασκηνίου) ως το κατώτερο όριο μέτρησης του μετρητή ηχοστάθμης, κάτι που σαφώς παραπλανά τους χρήστες. Οι χρήστες θα πρέπει να προσέχουν κατά την επιλογή αυτού του τύπου ηχομετρητή, καθώς το πραγματικό κατώτερο όριο μέτρησης είναι 6,7dB~8dB υψηλότερο από αυτό που παρέχουν. Ορισμένοι κατασκευαστές εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τα παλιά εθνικά και διεθνή πρότυπα για μετρητές στάθμης ήχου για τη μέτρηση χαμηλότερων ορίων που είναι 5 dB υψηλότερα από τον θόρυβο του περιβάλλοντος, κάτι που δεν είναι αρκετά ακριβές.
Το κατώτερο όριο μέτρησης ενός ηχομετρητή εξαρτάται κυρίως από την ευαισθησία του μικροφώνου και τον θόρυβο που δημιουργείται από τον εαυτό του. Για να μειωθεί το κατώτερο όριο μέτρησης, είναι απαραίτητο να ξεκινήσετε από αυτές τις δύο πτυχές. Στα νέα διεθνή πρότυπα και κανονισμούς, οι κατασκευαστές υποχρεούνται να παρέχουν * υψηλό θόρυβο που παράγεται από τον ίδιο τον εαυτό και ηλεκτρικό θόρυβο που παράγεται από τον ίδιο τον εαυτό αντίστοιχα. Απαιτείται η μέτρηση του θορύβου που δημιουργείται μόνοι σας όταν τοποθετείτε το ηχομετρητή σε ηχητικό πεδίο χαμηλού θορύβου. Καθώς ορισμένα είναι μόνο ηχητικά πεδία χαμηλού θορύβου για την ηχητική στάθμη Α, μόνο η στάθμη ήχου Α του θορύβου ήχου που δημιουργείται μόνος σας μπορεί να μετρηθεί αυτήν τη στιγμή. Ο αυτοπαραγόμενος ηλεκτρικός θόρυβος μετράται αντικαθιστώντας το μικρόφωνο με ισοδύναμη αντίσταση. Γνωρίζουμε ότι τα μικρόφωνα παράγουν επίσης θόρυβο που δημιουργείται από μόνοι τους (θερμικός θόρυβος), επομένως ο θόρυβος που δημιουργείται μόνος των ηχομετρητών είναι συνήθως μεγαλύτερος από τον ηλεκτρικό θόρυβο. Η ισοδύναμη σύνθετη αντίσταση ενός μικροφώνου είναι βασικά ένας πυκνωτής, με χωρητικότητα περίπου 50pF για ένα μικρόφωνο 1-ιντσών και 15 pF για ένα μικρόφωνο 1/2-ιντσών. Ο θόρυβος που δημιουργείται μόνος του από διαφορετικές δοκιμές χωρητικότητας θα ποικίλλει. Κατά τη δοκιμή για ηλεκτρικό θόρυβο που δημιουργείται μόνοι σας, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται προσαρμογείς που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά ηλεκτρικού σήματος. Αυτοί οι προσαρμογείς έχουν ενσωματωμένο πυκνωτή 0,01 μ F ή 0,1 μ F. Ο ηλεκτρικός θόρυβος που μετράται με αυτόν θα είναι σημαντικά χαμηλότερος. Επιπλέον, κατά τη μέτρηση του θορύβου που δημιουργείται από μόνοι σας, ο αριθμητικός μέσος όρος των 10 μετρήσεων θα πρέπει να διαβάζεται τυχαία εντός 60 δευτερολέπτων για τα σταθμισμένα επίπεδα ήχου F και S, αντί για τη μέγιστη τιμή ανάγνωσης. Για τη χρονική μέση στάθμη ήχου, ο μέσος χρόνος πρέπει να είναι τουλάχιστον 30 δευτερόλεπτα.
