Ομοιότητες και διαφορές μεταξύ μικροσκοπίων φθορισμού και οπτικών μικροσκοπίων
Το μικροσκόπιο φθορισμού χρησιμοποιεί το υπεριώδες φως ως πηγή φωτός για να ακτινοβολήσει το αντικείμενο που επιθεωρείται, προκαλώντας το να εκπέμπει φθορισμό και στη συνέχεια να παρατηρήσει το σχήμα και τη θέση του αντικειμένου κάτω από το μικροσκόπιο. Το μικροσκόπιο φθορισμού χρησιμοποιείται για τη μελέτη της απορρόφησης, μεταφοράς, κατανομής και εντοπισμού ουσιών μέσα στα κύτταρα.
Ορισμένες ουσίες στα κύτταρα, όπως η χλωροφύλλη, μπορεί να φθορίζουν όταν εκτίθενται στην υπεριώδη ακτινοβολία. Υπάρχουν επίσης ορισμένες ουσίες που δεν μπορούν να εκπέμψουν φθορισμό από μόνες τους, αλλά μπορούν επίσης να εκπέμψουν φθορισμό εάν χρωματιστούν με φθορίζουσες βαφές ή φθορίζοντα αντισώματα και ακτινοβοληθούν με υπεριώδες φως. Το μικροσκόπιο φθορισμού είναι ένα από τα εργαλεία για ποιοτική και ποσοτική έρευνα σε τέτοιες ουσίες.
Υπάρχουν οι ακόλουθες διαφορές μεταξύ του μικροσκοπίου φθορισμού και του συνηθισμένου μικροσκοπίου:
1. Η μέθοδος φωτισμού είναι συνήθως τύπου πτώσης, όπου η πηγή φωτός προβάλλεται στο δείγμα μέσω ενός αντικειμενικού φακού.
2. Η πηγή φωτός είναι το υπεριώδες φως, με μικρότερο μήκος κύματος και υψηλότερη ανάλυση από τα συνηθισμένα μικροσκόπια.
3. Υπάρχουν δύο ειδικά φίλτρα, το ένα μπροστά από την πηγή φωτός χρησιμοποιείται για να φιλτράρει το ορατό φως και αυτό που βρίσκεται μεταξύ του προσοφθάλμιου φακού και του αντικειμενικού φακού χρησιμοποιείται για το φιλτράρισμα του υπεριώδους φωτός για την προστασία των ανθρώπινων ματιών.
Το μικροσκόπιο φθορισμού είναι επίσης ένας τύπος οπτικού μικροσκοπίου, με κύρια διαφορά το μήκος κύματος διέγερσης. Αυτό καθορίζει τις διαφορές στη δομή και τις μεθόδους χρήσης μεταξύ των μικροσκοπίων φθορισμού και των συνηθισμένων οπτικών μικροσκοπίων.
Το μικροσκόπιο φθορισμού είναι ένα θεμελιώδες εργαλείο για τη χημεία των κυττάρων ανοσοφθορισμού. Αποτελείται από κύρια εξαρτήματα όπως πηγή φωτός, σύστημα πλάκας φίλτρου και οπτικό σύστημα. Είναι η χρήση φωτός ενός συγκεκριμένου μήκους κύματος για να διεγείρει το δείγμα ώστε να εκπέμπει φθορισμό, ο οποίος στη συνέχεια μεγεθύνεται μέσω ενός αντικειμενικού φακού και συστήματος προσοφθάλμιου φακού για να παρατηρηθεί η εικόνα φθορισμού του δείγματος.
